ماجرای دختر ترشیده

دختر ترشیده ای تا صبح خفت/صبح خوابش را به مادر بازگفت

خواب دیدم خانه نورانی شده/کوچه سرتاسر چراغانی شده

شربت و شیرینی و گل داشتیم/زیر ابروهای خود برداشتیم

سفره عقد و نبات و خنچه بود/صورتم خوشگل تر از یک غنچه بود

در لباسی توری و گلدار و ناز/آستین٬ پُرچین و گردن٬ بازٍ باز...

مادرش زد بر سر او٬ تند گفت:"/ ول کن این الفاظ نامربوط و مفت!

وصف اندام و سر و وضعت نگو/نیست این جا جای هر راز مگو!

جای طنز و شوخی است این جا عزیز!/آبروی شعر طنزش را نریز!

الغرض! آخر چه شد؟ این را بگو/ول کن این وصف تمام و مو به مو!

دخترک وا رفت اما جا نزد/گفت: " آره! می گفتم...(خب قافیه نیومد چی کار کنم؟!)

در کنارم یک جوان قد بلند!/خوش قیافه٬ زلف ها مثل کمند!

البته از من که خوشگل تر نبود!/با کت و شلوار طوسی کبود

دست در دستان هم توی اتاق/از شرار عشق هر دو داغ داغ(!)

(مادرش یک بار دیگر اخم کرد/دخترک فهمید و رویش گشت زرد)

الغرض من یافتم یک شوهری/جفت خوبی٬ هم نفس٬ یک همسری

گفت مادر: "دختر زیبای من!/ای سی و شش سال تو همپای من!

آن چه دیدی خواب خوش بود و پرید/کاش می شد شوهر از دکان خرید!

کم شده شوهر در این دنیای پست/دختر ترشیده اما هست٬ هست

مثل تو صدهاهزاران دختر است/چشمشان از صبح تا شب بر در است

آه! اما نیست یک اسب سفید/شاهزاده؟ کو؟ کجا؟ اصلاْ که دید؟!

صبر کن شاید بیاید٬ غم  مخور/!لااقل هر ساعت و هر دم مخور!